وسایل و داروهای کمکی نعوظ چگونه به بیماران مبتلا به سرطان پروستات کمک می کنند؟

دکتر میترا مولائی نژاد [ متخصص سلامت جنسی و باروری ]آدرس وب سایت : www.drmolaei.ir
آدرس مطب : تلفن مطب : 88305686 - 021

برای بسیاری از مردانی که پس از انجام درمان سرطان پروستات، مشکلات نعوظ را تجربه می کنند، گزینه هایی به عنوان وسایل و داروهای کمکی برای نعوظ (EAs) وجود دارند که می توانند آن ها را در ادامه فعالیت جنسی شان یاری کنند.

این گزینه ها و درمان ها شامل موارد زیر هستند:

• داروهای خوراکی مهارکننده فسفو دی استراز 5 (PDE5i)مانند سیلدنافیل و تادالافیل، واردنافیل
• دستگاه های نعوظ واکیوم (VED)
• تزریق های داخل اجسام غاری آلت (ICI)

درمان اختلال نعوظ با آلپروستادیل

• آلپروستادیل اولین و تنها داروی تأیید شــده برای تزریق داخل اجسام غاری آلت به عنوان درمان اختلال نعوظ است. تزریق آلپروستادیل داخل اجسام غاری به صورت تک درمانی با دوز 5-40 میکروگرم موثر اســت. نعوظ بعد از 5-15 دقیقه آغاز می شــود و می تواند با توجه به دوز تزریق ادامه داشته باشد.
• رژیم ترکیبی سه گانه پاپاورین، فنتولامین و آلپروستادیل و یا دوگانه پاپاورین به علاوه فنتولامین هم از داروهایی هستند که به عنوان درمان کمکی نعوظ مورد استفده قرار می گیرند و تجویز آنها باید حتما توسط ارولوژیست یا متخصص کلیه و مجاری ادرار انجام شود.

مشکلات نعوظ در بیماران مبتلا به سرطان پروستات

• با این حال، حتی اگر اکثر بیماران مبتلا به سرطان پروستات، مشکلات نعوظ را برای ماه ها، سال ها یا برای مدت نامحدود پس از درمان سرطان پروستات تجربه می کنند، برخی از آنها ترجیح می دهند هرگز از وسایل و داروهای کمکی نعوظ استفاده نکنند.
• برخی از آنها هم که مدتی از این کمکی ها استفاده می کنند، در نهایت آنها را رها می کنند.

چرا این اتفاق می افتد؟

نویسندگان یک مطالعه اخیر در مجله طب جنسی از یک نظرسنجی معتبر برای ارزیابی کاربره و درک اثربخشی وسایل کمکی نعوظ و همچنین سلامت روانی و جنسی در مورد 260 مرد آمریکای شمالی که تحت درمان سرطان پروستات قرار گرفته بودند استفاده کردند. آنها موارد زیر را یافتند:

• تقریباً 22% از پاسخ دهندگان هرگز از وسایل کمکی نعوظ استفاده نکرده بودند.
• چهل درصد از شرکت کنندگان گزارش کردند که فقط از یک نوع وسایل کمکی نعوظ استفاده کرده اند و 38.5 درصد گزارش کردند که از دو یا چند وسایل کمکی نعوظ استفاده کرده اند.
• بیشترین استفاده از وسایل کمکی نعوظ در این مطالعه داروهای خوراکی مهارکننده فسفو دی استراز 5 PDE5i بود و 70 درصد از پاسخ دهندگان گفتند که از داروهای خوراکی «گاهی» یا «اغلب» استفاده کرده اند. از بین افرادی که از PDE5i استفاده کرده بودند، 24.7٪ نشان دادند که هنوز از آن استفاده می کنند، 18.1٪ استفاده از آن را رها کرده اند و بقیه (57.2٪) یک راه یا روش دیگر را مشخص نکرده اند.
• در مورد درمان هایی مانند وکیوم و تزریق داخل اجسام غاری، به ترتیب 30.4% و 28.9% از شرکت کنندگان استفاده از آنها را گزارش کردند. در زمان مطالعه، 17.7 درصد از افرادی که از وکیوم استفاده کرده بودند به این کار ادامه دادند، در حالی که 26.5 درصد آن را متوقف کردند. در مورد تزریق داخل اجسام غاری ،35.1٪ به استفاده از درمان ادامه دادند، در حالی که 33.8٪ آن را رها کرده بودند.

تزریق داخل اجسام غاری

• جالب است، که درمان هایی مانند تزریق داخل اجسام غاری که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند با وجود اینکه نسبت به داروهای خوراکی و وکیوم کمتر مورد استفاده قرار می گیرند، طور کلی برای شرکت کنندگان اثربخش تر بوده اند.
• در حالی که اکثر شرکت کنندگان از داروهایی مثل سیلدنافیل و تادالافیل استفاده کرده بودند، تقریباً 30٪ آن را مفید گزارش کردند، و حتی نسبت کمتری از کاربران وکیوم یعنی حدود 22.8٪ این درمان را مفید دانستند.
• در مقابل، 57 درصد از کسانی که تزریق داخل اجسام غاری را امتحان کردند، این نوع تزریق را مفید دانستند.

دلیل رضایت شرکت کنندگان از وسایل کمکی نعوظ

شرکت کنندگان از وسایل کمکی نعوظ، دلایل رضایت شان از این نوع درمان ها (داروهای خوراکی، دستگاه نعوظ وکیوم، تزریق آلت تناسلی) را چنین بیان کرده اند:

• کسانی که وسایل و داروهای کمکی نعوظ را مفید می دانستند. به کارآیی آنها با عبارات ساده ای مانند خوب کار می کند و بسیار کمک کرد اشاره کردند.
• برخی همچنین اشاره کردند که وسایل و داروهای کمکی نعوظ به آنها اجازه می دهد نعوظ های سریع تر و محکم تر با دوام بیشتری داشته باشند.

دلیل نارضایت شرکت کنندگان از وسایل کمکی نعوظ

از سوی دیگر، کسانی که کاملاً از وسایل و داروهای کمکی نعوظ راضی نبودند این دلایل را ذکر کردند:

• عوارض جانبی شامل: درد ناحیه تناسلی، سردرد، احتقان( پرخونی) و پریاپیسم.
• عدم اثربخشی: زمانی که درمان هیچ اثری برای فرد ایجاد نکرده یا زمانی که اثری جزئی/ناسازگار ایجاد کرده که برای فعالیت جنسی کافی نبود.
• ناراحتی ناشی از توقف فعالیت جنسی برای استفاده از درمان، و همچنین تلاش و برنامه ریزی لازم برای انجام این کار.
• احساس متکی و وابسته بودن به وسایل و داروهای کمکی نعوظ برای رسیدن به نعوظ.
• هزینه های مالی مربوط به تهیه و استفاده از وسایل و داروهای کمکی نعوظ.
• موانع احساسی شروع استفاده از وسایل و داروهای کمکی نعوظ برای فعالیت جنسی، از جمله ترس و تضعیف روحیه.

نتیجه مطالعه

• بر اساس نتایج این مطالعه، مردانی که وسایل و داروهای کمکی نعوظ را امتحان کردند و آنها را غیر مفید دانستند، نسبت به افرادی که هرگز وسایل و داروهای کمکی نعوظ را امتحان نکرده بودند و کسانی که وسایل و داروهای کمکی نعوظ را امتحان کرده بودند و آنها را مفید یافتند، سلامت روانی و جنسی ضعیف تری گزارش کردند.
• دلسردی این گروه از وسایل و داروهای کمکی نعوظ به طور بالقوه می تواند از طریق افزایش تلاش های آموزش بیمار قبل و بعد از درمان کاهش یابد.
• هنگامی که یک فرد انتظارات واقع بینانه ای از مزایا و معایب احتمالی درمان داشته باشد، برای تصمیم گیری آگاهانه سلامت برای خود مجهزتر است.
• علاوه بر این، تجارب وسایل و داروهای کمکی نعوظ را می توان از طریق رویکردهای حل مسئله مستمر و خاص بهبود بخشید که در آن بیمار می تواند با یک درمانگر و سکس تراپیست ماهر برای رسیدگی به مشکلاتی که ممکن است پیش بیاید کار کند.