عفونت کلیه که به عنوان پیلونفریت نیز شناخته می شود، زمانی اتفاق می افتد که باکتری های دستگاه ادراری به سمت مجرای ادرار حرکت می کنند و یک یا هر دو کلیه را تحت تاثیر قرار می دهند.بیشتر اوقات، باکتری هایی که باعث عفونت کلیه می شوند از قسمت دیگری از دستگاه ادراری مانند مثانه، حالب یا مجرای ادرار می آیند.عفونت های کلیه معمولاً افرادی که قبلاً عفونت مثانه داشتند، زنان و افراد باردار را تحت تأثیر قرار می دهد.افرادی که علائم عفونت کلیه را تجربه می کنند باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنند، زیرا این بیماری ممکن است باعث آسیب دائمی کلیه شود یا به سایر قسمت های بدن سرایت کند.

علائم عفونت کلیه:

افراد معمولاً به سرعت و در عرض چند ساعت یا یک روز دچار عفونت کلیه می شوند. علائم عفونت کلیه شامل موارد زیر است:

• اسهال
• تهوع و استفراغ
• لرز
• درد پایین کمر
• درد در کشاله ران
• درد در پهلو
• تب

اگر عفونت مجاری ادراری (UTI) مربوطه وجود داشته باشد، فرد ممکن است در هنگام ادرار کردن دچار درد یا مشکل شود که ممکن است مانند سوزش باشد. علائم دیگر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ادرار خونی
• ادرار کدر
• ادرار بدبو
• تکرر ادرار
• ناتوانی در تخلیه کامل مثانه
• درد در قسمت پایین شکم
• گیجی

مردان و زنان در صورت ابتلا به عفونت کلیه علائم مشابهی خواهند داشت. اما زنان بیشتر احتمال دارد به عفونت کلیه مبتلا شوند. مجرای ادرار زنان معمولا کوتاه تر از مجرای ادراری مردان است. واژن و مقعد زن نیز به مجرای ادرار نزدیک تر است. این امر می تواند ورود باکتری ها به بدن از طریق دستگاه ادراری را آسان تر کند. زنان باردار نیز بیشتر در معرض ابتلا به عفونت ادراری یا عفونت کلیه هستند.

علل عفونت کلیه:

عفونت کلیه به دلیل ورود باکتری ها یا ویروس ها به مجرای ادرار و تولید مثل در مثانه اتفاق می افتد. بیشتر اوقات، عفونت کلیه نتیجه عفونت مثانه است که به کلیه ها می رسد.

عفونت ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:

• انتقال از روده به اندام تناسلی در طول رابطه جنسی
• انتقال تصادفی مدفوع به مجرای ادرار هنگام پاک کردن با دستمال توالت پس از اجابت مزاج
• ابتلا به عفونت ادراری

عوامل خطرساز عفونت کلیه:

عواملی که خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می دهند، عبارتند از:

• سنگ کلیه
• داشتن سوند ادراری
• بزرگ شدن پروستات در مردان
• داشتن یک دستگاه ادراری به شکلی که ممکن است ادرار به راحتی از آن عبور نکند
• داشتن رفلاکس تاولی که در آن دستگاه ادراری اجازه می دهد تا ادرار به سمت حالب ها برگردد.
• بارداری
• دیابت
• سیستم ایمنی ضعیف به دلیل دارو یا یک بیماری پزشکی
• آسیب نخاعی یا آسیب عصبی که می تواند علائم عفونت مثانه را از بین ببرد

درمان عفونت کلیه:

فردی که مشکوک به عفونت کلیه است، آزمایش ادرار انجام خواهد داد. درمان معمول عفونت کلیه شامل آنتی بیوتیک است، اگرچه برخی افراد به اشکال دیگری از درمان نیاز دارند.

• درمان با آنتی بیوتیک ها:

اگر علائم فردی حاکی از عفونت باشد، پزشک آنتی بیوتیک ها را قبل از بازگشت نتایج آزمایش تجویز می کند. یک فرد ممکن است از داروی تسکین درد نیز استفاده کند.هنگام مصرف آنتی بیوتیک، فرد باید کل دوره مصرفی را به پایان برساند. هنگامی که نتایج آزمایش برگشت، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک را به آنتی بیوتیکی دیگر تغییر دهد که به طور موثرتری عفونت را درمان کند.

• درمان با مایعات:

فرد مبتلا به عفونت کلیه باید مایعات زیادی مصرف کند تا از تب و کم آبی جلوگیری کند. توصیه های مصرف مایعات بسته به نوع عفونت ممکن است متفاوت باشد.

• درمان بیمارستانی:

فردی که علائمش بهبود نمی یابد یا علائم شدیدتری دارد ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشد. ممکن است لازم باشد فرد آنتی بیوتیک را به صورت داخل رگی دریافت کند.

همچنین اگر فرد دچار کم آبی شد، مایعات با سرم به او تزریق می شود. اکثر موارد بستری شدن در بیمارستان بیش از 3 تا 7 روز طول نمی کشد.

• عمل جراحي:

فردی که دارای سنگ کلیه یا بزرگی پروستات است که مجرای ادرار او را مسدود می کند، ممکن است نیاز به درمان از طریق جراحی داشته باشد.

عوارض عفونت کلیه:

اگر فردی به دنبال درمان سریع عفونت کلیه نباشد، خطر عوارضی جدی او را تهدید می کند، از جمله:

• پیلونفریت آمفیزماتوز (EPN):

این یک عارضه بسیار نادر و بالقوه کشنده است. EPN یک عفونت شدید است که در آن باکتری های نکروزان بافت کلیه را از بین می برند. علائم شامل تب، حالت تهوع، درد شکم، استفراغ و گیجی است. عوامل خطر شامل زنان مبتلا به دیابت است. در صورت داشتن این بیماری ممکن است فرد نیاز به جراحی داشته باشد.

• آبسه های کلیه:

چرک می تواند در بافت های کلیه در آبسه ها جمع شود. علائم شامل خون در ادرار، کاهش وزن و درد شکم است. گاهی اوقات جراحی برای تخلیه چرک ضروری است. عوامل خطر شامل سنگ کلیه، بارداری و دیابت است.

• نارسایی حاد کلیه:

یک یا هر دو کلیه ممکن است از کار بیفتد. زمانی که درمان شروع به اثر می کند ممکن است فرد به دیالیز نیاز داشته باشد.

• ترومبوز ورید کلیوی:

لخته شدن خون در یکی از وریدهای اصلی کلیه ممکن است منجر به کمبود خون به اندام شود. این وضعیت می تواند باعث آسیب حاد کلیه یا بیماری مزمن کلیه شود.

• مسمومیت خون یا سپسیس:

سپسیس یک شرایط اورژانسی است که نیاز به تشخیص و درمان سریع پزشکی دارد. این وضعیت منجر به کاهش شدید فشار خون فرد می شود که بر گردش خون تأثیر می گذارد. خون ممکن است آنقدر آهسته حرکت کند که در داخل رگ های خونی شروع به لخته شدن کند. اگر خون به درستی در گردش نباشد، کلیه ها ممکن است شروع به از کار افتادن کنند. علائم سپسیس عبارتند از:

• ادم
• مشکل در تنفس
• خستگی
• حالت تهوع
• گیجی
• تشنج
• کما

خطرات مربوط به عوارض عفونت کلیه:

هرکسی که مشکوک به عفونت کلیه است باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشد. عفونت های کلیه به ویژه ممکن است در افراد زیر باعث ایجاد عوارض شوند:

• آقایان
• زنان باردار که ممکن است عفونت های بدون علامت داشته باشند
• افرادی که دارای انسداد در لوله های کلیه هستند
• افراد دچار نقص ایمنی
• بزرگسالان بالای 80 سال
• هیدرونفروز یا تورم یک یا هر دو کلیه در نتیجه انسداد حالب یا یک ناهنجاری آناتومیک
• سنگ کلیه یا سنگ های مجرای کلیه
• فیستول کولوزیکال یا ارتباط نادر و غیرطبیعی بین مثانه و کولون
• فردی که کاتتر را وارد کرده است یا در نتیجه اتکا به کاتتر پس از درمان
• عفونت هایی که علیرغم درمان، مجددا رخ می دهند یا باقی می مانند

پیشگیری از عفونت کلیه:

عفونت کلیه اغلب نتیجه یک عفونت قبلی موجود در دستگاه ادراری است. بهترین راه برای جلوگیری از عفونت کلیه، انجام اقداماتی برای جلوگیری از عفونت در مجرای ادرار یا مثانه است. برخی از نکات در مورد عواملی که می توانند به پیشگیری از عفونت کلیه کمک کنند، عبارتند از:

• نوشیدن مایعات: مقدار زیادی مایعات به خصوص آب بنوشید.
• دفع به موقع ادرار: هر زمان که لازم است ادرار کنید و از تعویق آن خودداری کنید.
• ادرار پس از آمیزش جنسی: بعد از رابطه جنسی ادرار کنید. قبل و بعد از مقاربت اندام تناسلی را بشویید.
• رعایت بهداشت: هر روز اندام تناسلی خود را بشویید. از اسپری های دئودورانت بر روی اندام تناسلی خود استفاده نکنید.
• بهداشت در توالت: پس از دفع مدفوع، مقعد را از جلو به عقب پاک کنید. این امر خطر گسترش باکتری به اندام تناسلی را کاهش می دهد.
• مصرف فیبر: مقدار زیادی فیبر بخورید تا مدفوع به راحتی خارج شود و باعث تحریک یا ضایعات پوستی نشود. یبوست خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می دهد و کمبود فیبر با سنگ کلیه ارتباط دارد.

---